مرد کامل از نگاه ارسطو

مرد کامل از نگاه ارسطو

«مرد کامل خود را بی جهت به خطر نمی اندازد زیرا اشیایی که جلب نظر او را می کند خیلی کم است؛ولی در مواقع سخت برای فدا کردن جان خود نیز حاضر است زیرا می داند که حیات در شرایط سخت ارزش دارد.او حاضر است به دیگران خدمت کند اما از خدمت دیگران به خود شرمگین می شود زیرا خدمت و احسان نشانه برتری است و قبول احسان نشانه زیر دستی ... او در سرگرمی های عامه مردم شرکت نمی کند ... در حب و بغض سریح است؛گفتار و کردار او با صراحت واستقلال توام است زیرا اعتنایی به مردم و اشیا ندارد ... او از ستایش دیگران مغرور نمی شود زیرا در نظر او چیز مهمی نیست؛ او نمی تواند جز به دوستانش خوش خدمتی کند ،زیرا خوش خدمتی از خصائل بردگان است ... او بدی های دیگران را در یاد نگه نمی دارد  و اگر کسی به جای او بدی کرد فراموش می کند و در می گذرد...به حرف زدن زیاد علاقه مند نیست ...او اهمیتی نمی دهد او را بستایند یا از دیگران بد گویی کنند او بدی خود دیگران و حتی دشمنان خود را نمی گوید مگر به روی ایشان رفتار او ملایم و صدای او وزین و سنگین و گفتار او معتدل است . زود عصبانی نمی شود و از جا در نمی رود زیرا انچه به نظر او مهم است خیلی کم است . صدای حاد و گامهای تند مال کسی است که به اشیا زیاد توجه دارد او حوادث زندگی را با شایستگی و خوشی دنبال می کند و از اوضاع و احوال بهترین استفاده را می نماید؛مانند سردار ماهری که قوای محدود خود را در فن لشکرکشی به بهترین وضعی مورد استفاده قرار می دهد.او بهترین رفیق خویش است .و از تنهایی لذت می برد ؛ همچنان که شخصی عاری از کمالات دشمن خویش است و از تنهایی در وحشت می ماند.»

چنین است مرد کامل از نظر ارسطو

،3IV«اخلاق نیکوماخوسی» ،